عباس امام زمان خودش را خوب میشناخت

روز تاسوعا منتصب به حضرت عباس است.حضرت عباس مثل همه شهدای کربلا در روز عاشورا شهید شده است. پس چرا تاسوعا منتصب به حضرت عباس است؟ چرا تنها امام‌زاده‌ای است که زیارت نامه دارد؟ چرا امام معصوم که حق ندارد به کسی بگوید جانم فدایت به او گفت: جانم فدایت؛ پسر ارشد ام‌البنین؛ علمدار ارباب؛ ساقی کربلا و... اما چه چیزی عباس را عباس کرده است؟ مگر ما نمی‌گوئیم کل عرض کربلا و کل یوم عاشورا؛ پس چرا به احترام حضرت ساقی یک روز سال ما تاسوعا است؟ به راستی چرا نقش حضرت عباس در واقعه عاشورا اینقدر مهم است؟ حالا که دهه اول تمام شده است شاید بیشتر وبهتر بتوان به این سوال فکر کرد وپاسخ داد..

آهای سلفی حرام زاده ما رو از سر بریدن میترسونی؟

باید به داعشی‌ها و سلفی‌ها که عزاداران روز عاشورا تهدید کردند باید گفت:

حرامزاده‌ها : شاه و ارباب و امام حسینه سر نداره, مارو از چی میترسونید؟
فازتون چیه دقیقاٌ؟

در کربلا بی طرف نداریم

دکتر علی شریعتی:
... وقتی در صحنه حق و باطل نیستی، وقتی که شاهد عصر خودت و شهید حق و باطل جامعه ات نیستی، هرکجا که می خواهی باش، چه به نماز ایستاده باشی، چه به شراب نشسته باشی، هر دو یکی است.
شهادت «حضور در صحنه حق و باطل همیشه ی تاریخ » است.