ایوان نجف عجب صفائی دارد حیدر بنگر چه بارگاهی دارد
ای کعبه به خود مناز از روی شرف جایت بنشین که هر که جائی دارد
هرگز نکند واهمه از روز جزا هر کس چو علی پشت وپناهی دارد
ریزد گنهش به مثل برگ پائیز گر زائر دلخسته گناهی دارد
هرگز نشود دیده او نابینا هر کس که بر این بقعه نگاهی دارد
خوشبخت کسیکه اندراین وادی عشق با راز و نیاز اشک و آهی دارد
بی حب علی عبادت نامقبول است با مهر علی قدر و بهائی دارد
هر کس که نگشت پیرو مکتب او قطعا تو بدان راه خطایی دارد
حاجت بطلب همیشه از شاه نجف زیرا که ید گره گشائی دارد
بروادی رحمتش دو صدبار سلام مدفون دو سه صد مرد الهی دارد
از کوفه رسد ناله حیدر بر گوش زان خانه پر نور که چاهی دارد
نومید نگردد ز سرای علوی هر کس به درش دست گدائی دارد
یزدی به یقین ز تربت پاک نجف بر باغ بهشت طرفه راهی دارد
رحمت به روان آنکه گفت این مصرع ایوان نجف عجب صفائی دارد
