هفته‌ای که گذشته هفته تبلیغات انتتخاباتی برای کاندیداهای مجلس و مجلس خبرگان رهبری بود. هفته‌ای که فضای شهر را تغییر داد و دیوارهارهای شهر را پر کرد از روزنامه دیواری‌هایی که به نام تبلیغات بر دیوارهای شهر نصب شده است. تبلیغات که شروع شد, مثل همیشه شاهد نصب و چسباندن بنر و پوستر بردیوارهای شهر بودیم.
شهر پر شد از تبلیغات و وعده‌های رنگارنگ کاندیداهایی که فقط و فقط به گفته خودشان به نیت خدمت پا به این میدان گذاشته بودند؛ اولین سوالی که ذهن هر کسی که مشغول می‌کرد هزینه سرسام‌آور این تبلیغات توسط چه کسی و چه گروه‌هایی تامین می‌شود؟ انتظار اسپانسرها یا گروه‌ها و اشخاصی که این هزینه را تامین میکنند از کاندیداها بعد از رای آوری چیست؟
این کاندیداها قرار است به نفع مردم کار کننند یا به نفع اسپانسرها و کسانی که هزینه‌های انتخاباتی آنها را تامین کرده‌اند؟ کاش نمایندگان حال از هر جناحی که هستند به طور شفاف میزان هزینه تبلیغاتی و میزان پولی که خرج کرده‌اند را بیان کنند؛ و بگویند چرا و به چه دلیلی حاضر شدن هزینه تبلیغاتی آنها را تامین کنند و در انتخابات از آنها حمایت کنند؟ در عوض این حمایت‌های پیدا و پنهان قرار است بعد از انتخاب شدن قرار است آنها چه خدماتی بدهند؟ چه قول‌هایی در عوض این حمایت چه قول‌هایی به حامیان مالی خود وبعضاً کسانی که آنها را در لیست گروه‌ها یا تک کاندیدای یک جناح در یک شهرستان یا حوزه انتخاباتی می‌شوند چه قول‌هایی داده‌اند که حاضر شده‌اند جناح‌ها هم حمایت مالی و هم حمایت معنوی از آنها بکنند. کاش قانونی وجود داشت تا کاندیداها مجبور بشوند تمام این موارد را مشخص کنند.
کاش کاندیداهای مجلس مجبور بودند یه بودجه به شهرداری بدهند تا بعد از تبلیغات انتخاباتی و تبدیل شهر به یک شهر کاغذی پر از کاغذدیواری‌هایی که می‌گوید کاندید شدن من کار خدا بود؛ من خوبم بقیه بدن؛ همشهری همراه شو و ... تبلیغاتی که در آن همه کاندیداها قصد دارند به همه القاء کنند به نیت خدمت آمده‌اند؛ حال چه برنده و چه بازنده فراموش کردند عکس‌ها و پوسترهایی که در تبلیغ خود به دیوار شهر زده‌اند؛ پاک کنند و وعده‌هاشون در مورد خدمت را در عمل ثابت کنند؛ نشان دهند واقعاً برای خدمت آمده بودند. کاش حتی برای ظاهر سازی هم که شده کاندیداها بخصوص آنها که انتخاب شده‌اند یا به دور دوم رفته‌اند باحضور در سطحاقدام به پاکسازی شهر از تبلیغات خود بکنند. کاش کاندیداهایی که قرار است قانون تصویب کنند تا ما آنها را رعایت کنیم؛دخودشون در زمان تبلیغات انتخاباتی قانون را رعایت میکردند؛ و فقط در محل‌هایی که شهرداری برای تبلیغ مشخص کرده بود تبلیغ میکردند و شهر را کثیف نمی‌کردند.کاش در تبلیغاتشان خودشان قانون را رعایت میکردند. تا باور همه ما بشود که اولین کسانی که قانون را راعیت میکنند؛ کسانی هستند که نماینده مجلس شده‌اند.
کاش کسانی که قرار است نماینده ما شوند و قانون تصویب کنند تا وضع کشور بخصوص اقتصاد را سامان ببخشند اول وضع تبلیغات خود را سامان می‌بخشیدند تا وضع شهرمان از حالت عادی خارج نشود. کاش میشد حساب کرد هر کاندیدا چقدر خرج تبلیغات خود کرده؛ و آیا کسی که میلیاردی خرج تا نماینده بشه؛ میتونی قانونی بنویسه که اقتصادمقاومتی در کشور اجرا بشه؟ آیا نامزدی که وامدار گروه و جناحی است می‌تواند مستقل باشد؟ ایا نمایندهای که شعار1+16است؛ چند منهای چند است و از لیست انگلیسی حمایت میکند؛ آیا می‌تواند مدعی باشد انقلابی است؟ آیا می‌تواند مدعی باشد در نفوذی که رهبری به آن بسیار حساس هستند رخ نداده است؟ نمایندهای که حاضر نیست از جناحی که حمایتBBC و شبکه‌های داعشی را دارد اعلام برائت کند و تکلیف خود را با جناحی که وقتی دولت دست او بود 250 نفر از نهاد ریاست جمهوری پول میگرفتن تا روزی 6 شبهه در دین و قرآن نظام وارد کنند, روشن کند آیا می‌تواند مدعی باشد او فقط برای خدمت آماده است و نباید نگران همچین اشخاصی بود؟خیلی از وعده‌هایی که کاندیداها میدهد در شرح وظایف نماینده مجلس تعیین نشده است ودر حدود اختیارات او نیست؛ وقتی کاندیدایی که همچنین وعده‌هایی میدهد که زیر پا گذاشتن قانون است می‌تواند فردی خودش قانون بگذارد و مجری آن باشد و ناظر آن باشد که کسی قانون را زیر پا نگذارد؟ آیا کاندیدایی که وعده‌هایی میدهد که در شرح وظایف نماینده مجلس نیست و در شرح وظایف شوراهای شهر و شهرداری است و هنوز وظایف نماینده مجلس را نمی‌داند شخص شایسته‌ای است و اگر میداند وعده دروغ میدهد آیا آن شخص واقعاً برای خدمت آمده است یا برای قدرت؟ کاندیدایی که میلیاردها خرج پخش شیرینی و ناهار و شام میکند و با ترفندهایی مانند پخش شارژ ایرانسل و همراه اول پخش شیرینی و شربت و گرفتن جشن که چه عذر کنم پارتی این کارها سعی در رای آوری دارد واقعاً می‌خواهد خدمت کند؟ یا می‌خواهد قدرت بدست آورد و سعی در بدست آوردن رانت و ... مسائل دارد؟ آیا کسی می‌خواهد با رای حرام به مجلس راه یابد می‌تواند نماینده شایسته‌ای باشد برای مردمی که یکی از افتخاراتشان بدست آوردن نان حلال برای ادامه زندگی است؟
آیا این نماینده‌هایی که میلیاردی خرج تبلیغات خود کرده‌اند به فکر معیشت مردم است؟ کسی که باید جوابگوی اسپانسرهای خود باشد و نه مردم کسی که خودرا وامدار آنها میداند ونه مردم به فکر معیشت مردم است یا به فکر منافع احزاب وگروه‌هایی که از او حمایت کردند و هزینه تبیلغات او را تامین کردند. کاش دوستان متوجه بودند و تذکراتی رهبری به نمایندگان مجلس ششم در تاریخ 29خرداد1379که فرمودند: مسئله معیشت قطعاً در اولویت اول است؛ وقتی معیشت نباشد؛ ایمان هم نیست, دین هم نیست؛ اخلاق هم نیست حفظ عصمت و عفت هم نیست. معیشت که نبود امید هم نیست. هیچکس را ملامت نخواهند کرد برای برطرف کردن فقر اولویت‌ها را اینگونه پیدا کنید.
اگر یک کاندیدا فقط و فقط به نیت خدمت آماده باشد آیا حاضر است دست به تخریب رقیب خود بزند؟ و هزینه‌های فراوان برای این کار بکند؟ آیا این اصول و این هزینه‌های سرسام‌آور را تبلیغات انجام میدهد؟نمایندهای که برای خدمت آمده باشد آیا حاضر است از پول کثیف در تبلیغات خود استفاده میکنند؟ ایا حاضر هستند از جناح و لیستی کاندید شوند که مادرخرجش یک فاسد اقتصادی است که هنوز پرونده اقتصادی او باز اسد؟ آیا حاضر هستند برای خرید رای پول خرج کنند.حال و هوای خیلی از این دوستان کاندید در سال 1388 مشخص است و متاسفانه بسیاری از آنها جزئ مردودین و ساکتین فتنه بحساب می‌آمدند.
کاش دوستان اول میگفتند به اسپانسرهای خود چه قولی دادند و اسپانسرها چه انتظارهایی دارند از آنها؟ کاش اول تکلیف خود را با حمایت بی بی سی از یک جناح خاص و فتنه سال88 روشن میکردند و بعد کاندید میشدند.کاش بجای اینکه بگویند در جبهه کجا بودند که شکر خدا سرلیست‌های خیلی از این جناج‌ها سابقه حتی یک روز جبهه هم ندارند از حال و هوای خود در روزهای فتنه میگفتند. اعتراف میکردند در فتنه در کدام جبهه بودند؛ طرف علی بودند یا معاویه؟یا شایدم نماز را پشت علی می‌خوانند و ناهار در سفره معاویه بودند؟ کاش اول تکلیف خود را با یکی از مهمترین خطوط قرمز نظام یعنی فتنه مشخص مسکردند بعد پا به عرصه انتخابات میگذاشتند.
دیگر قضاوت باخودتان
یاعلی
